Onze opzet was om een picknick te organiseren en voorbijgangers vragen deel te nemen, en te ervaren welke spontane gesprekken er zouden ontstaan. Gewapend met een geruit kleedje, een thermoskan thee, sinaasappelsap, koekjes en negerzoenen togen we richting Museumpark. Hoewel het overgrote deel van de wandelaars weinig heil zag in onze picknick, waren een aantal toch wel ervoor te porren, vooral met de in het vooruitzichtgestelde negerzoenen.
Het eerste koppel dat wel mee wilde werken was afkomstig uit Vlaanderen. Ze vertelden ons dat ze een weekend Rotterdam aandeden, en zojuist van de Kunsthal kwamen. Het Booijmans hadden ze niet bezocht, en zouden ze overslaan. Rotterdam zelf vonden ze eigenlijk vooral beton; de hoeveelheid groen viel ze erg tegen. Noem het de Vlaamse beleefdheid, het woord ‘lelijk’ is namelijk niet gevallen, maar tussen neus en lippen door lieten ze blijken dat ze Rotterdam als stad niet bepaald aantrekkelijk vonden. Berlijn, dat ze eerder hadden bezocht, was esthetisch gezien beter bevallen.
Na een hele rits voorbijgangers die vriendelijk bedankte, stemde een eenzame man toe. Hij leek wat skeptisch, maar na uitleg over de opdracht van onze kant wilde hij best even gaan zitten. Na een drankje en een koekje kwam hij los. Ook hier ging het gesprek over het Rotterdamse groen. Meneer vond dat het gebrek aan groen heel erg mee viel, waarna hij ons haarfijn wist te vertellen welke routes je moest nemen om het te vinden. Elke ochtend, zo vertelde hij, verlaat hij zijn huis in Zuid, om de dag wandelend door de groene gebieden door te brengen. Vandaag was niet anders, en hij zou na onze picknick weer terug naar huis lopen via dezelfde routes. Hij was nieuwsgierig naar onze opdracht, en na wat informatie van ons begon hij tips over fotografie te spuien. Zo kon hij zich voorstellen dat je vooral spontaan alles om je heen moet vastleggen, want dat zou de meest interessante beelden opleveren, en, zo grapte hij, kon je die hergebruiken voor opdrachten zodat je er geen tijd aan hoefde te besteden. Overigens was hij zelf geen fotograaf. Met een extra negerzoen vervolgde hij zijn wandeling.
Even later, en na weer een aantal afwijzingen, liep een gezinnetje geïnteresseerd langs. Moeders wilde wel even plaatsnemen met haar kroost, vader was minder enthousiast. Ze waren hier, zo vertelde zijn vrouw, om te kijken naar het kindercircus ‘Rotjeknor’. Ze was zelf leerkracht op de basisschool, en een van de kindjes uit haar klas was een van de kleine acrobaatjes. Eenwielerrijden, jongleren, de kinderen van ‘Rotjeknor’ draaiden er hun hand niet voor om, volgens de juffrouw. Al snel nadat de negerzoentraktatie helemaal verorberd was raakte haar kroost verveeld, en ook manlief hield het wel voor gezien. Tijd om weer verder te gaan.
Al met al was het een interessante ervaring, want een spontaan gesprek kan inderdaad snel ontstaan tussen vreemden.
Een klein ding dat ons ook opviel: Niermand wilde wat drinken en niemand ging echt op het kleed zitten. Ze bleven toch op veilige afstand van ons. Behalve Hond Moos.
Sabrina & Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten